1,7 eurocent per liter – 5 februari 2007

“Hijs je dinghy ’s nachts uit het water, zet ‘m met een grote kabel op slot en haal de motor uit het zicht vandaan. Neem je camera niet mee de stad in en neem niet al te veel geld mee op zak. Pas op voor zakkenrollers, neem een taxi wanneer je naar de stad wil, vanwege kans op berovingen op straat en spreek van te voren een prijs af. Wissel je geld niet op straat maar bij een bank of wisselkantoor etc. etc.”. Met al deze “goed” bedoelde adviezen zou je toch eigenlijk gewoon door willen varen. Echter het belastingvrije paradijs lonkt, zodat we een aantal dagen geleden voor anker zijn gegaan op Isla Margarita. Boodschappen doen, diesel tanken en weer wegwezen………….

Locatie: Porlamar- Isla Margarita, Venezuela

Positie: 10°57'.25 N, 63°51'.50 W

Logstand: 7257 mijl

Weersomstandigheden: 28°C, NE 4

Anderhalve week geleden zijn we aan het eind van de dag vertrokken vanuit Scotland Bay op Trinidad met bestemming de eilandengroep Los Testigos boven de kust van Venezuela, een nachtje doorvaren. Op Testigos wonen circa 160 mensen die leven van de visserij. Omdat er geen ferry is, geen winkels zijn en geen luchthaven is worden de eilanden, op een zeiler na, nauwelijks bezocht. Heerlijk! Wel is er een kerk en een school met maar liefst 9 leraren op 26 leerlingen en een leraar Engels die geen Engels spreekt.

Alleen inwoners van Testigos, die geboren en getogen zijn op het eiland, mogen een huis bouwen op een van de eilanden, waar ze maar willen. De eilanden zijn van de staat en sinds Chavez begin december voor de tweede keer gekozen is als president heeft hij alle inwoners van Venezuela verboden een tweede huis te bouwen, met als gevolg overal aanbouw van eigen huizen. Daarnaast mogen de vissers niet langer meer hun vis verkopen aan andere landen buiten Venezuela zoals Martinique; met als gevolg veel minder inkomsten. Dit alles krijgen we te horen van Marjanne, een Nederlandse, die op Los Testigos woont en getrouwd is met Llano, een visserman, geboren en getogen op dit eiland. De bijna versleten Nederlandse vlag op haar zeilboot heeft haar verraden.

In gesprek met Llano, de man van Marjanne vanaf het hoogste punt, ca. 250 m, op het eiland Los Testigo Grande. .

Marjanne is zo’n vijftien jaar geleden uit Nederland vertrokken met haar eigen zeilboot met bestemming Caribisch gebied. En daar is ze na een aantal omwegen blijven hangen en zo’n acht jaar geleden op Testigos verzeild geraakt. Inmiddels is ze helemaal ingeburgerd, spreekt ze vloeiend Spaans en weet als geen ander hoe ze visnetten moet repareren. We leren Llano zijn familie kennen, gaan een middagje met hem vissen op kreeft, die we ‘s avonds bij hun thuis lekker oppeuzelen en beklimmen met z’n allen de hoogste berg op Testigos van jawel circa 250 meter. Niet zo maar een berg maar een die bezaaid is met cactussen en ander fijn struikgewas; ik zou in ieder geval niet gaan zitten of hier op blote voeten gaan lopen………………Na een kleine week Testigos met alweer iedere dag vis (bedankt Llano voor de kreeft, caribische zalm en red snapper!) op het menu is het helaas weer tijd om anker op te gaan, Llano en zijn familie dag te zeggen en samen met Marjanne, die met ons meezeilt, koers te zetten naar Isla Margarita, zo’n 50 mijl varen.

Rolf en Ofeliahnys, een nichtje van Llano, spelen samen een potje domino aan de eettafel in de keuken bij Llano en Marjanne. Ofeliahnys woont op Testigo pequino en omdat ze vandaag haar uniform voor school niet bij zich heeft mag ze niet naar school en krijgt ze daarom een dagje vrij.

La casa de Llano en Marjanne op Los Testigos, vanaf het hoogste punt op het eiland.

De mooiste ankerplek op Los Testigos. Het bovenste gedeelte (rechts) van het eiland heet Testigo pequina (klein Testigo) en wordt door een soort rif afgescheiden van Testigo Grande, het grootste eiland van de archipel.

Eenmaal op Isla Margarita laten wij ons verwennen met 250 liter diesel voor de prijs van slechts 7 eurocent per liter. In verhouding veel geld want ga je zelf sjouwen met jerrycans dan is het maar liefst 1,7 cent per liter; het mag wat kosten………….Doordat wij in een van de winkels in het centrum een goede koers krijgen voor onze dollars en euro’s (4000 Bolivar/1 € en 3500 Bolivar/1 U$) is het voor ons helemaal goed toeven hier. Een kopje koffie kost nog geen 0,25 € en voor zes witte broodjes betaal je slecht 0,15€. Voor mannen is dit eiland een waar paradijs; je schaft jezelf een boot aan met grote motoren en vult deze tot de nok toe vol met bier(0,12 € per blikje, water is duurder!) Wij laden de boot dus ook maar weer helemaal vol met bier, wijn en andere benodigdheden en “shop till we drop”.

Marjanne, bij ons boord, tijdens de prachtige oversteek van Los Testigos naar Isla Margarita. De oceaan had op dat moment meer weg van het IJsselmeer en even waanden we ons weer even daar, zeilend vanaf Lemmer naar Enkhuizen.

Om niet alleen maar het gevoel te hebben dat we hier zijn om te shoppen doen we nog een dagje cultureel. We bezoeken Pampatar, volgens de gids een oud vissersdorpje waar je nog de restanten van gebouwen kunt zien uit de periode van de West Indische Compagnie en een van de meest bezienswaardigheden van het eiland, El Castillo. Oftewel een oud fort, wat ooit ergens in 1600 door de Hollanders is platgebrand en daarna weer opnieuw is opgebouwd. Het fort blijkt echter niet meer te zijn dan een verstevigde boerenschuur. Er was dus niet zoveel overboord toen de Hollanders dit fort platbrandden.

Op de achtergrond “Marina Juan”; zo lezende in de pilot verwacht je iets anders dan de achterliggende steiger die bijna uitsluitend gebruikt wordt voor dinghy’s. Naast een “marina” is Juan ook geldwisselaar, inklaringsagent, georganiseerde boodschappentour naar supermarkt de Sigo, wasserette, bar, supermarkt, ritselaar voor alles en iedereen zoals olie, water, internet en alles wat maar kapot is en gaat zoals bij iedere wereldomzeiler. Daarnaast is de ankerplek inmiddels een vergaarbak van “yachties” die “geen haast” meer hebben. Ze zijn te herkennen aan paardestaart, een biertje en verlopen gezichten, die als dagelijks hoogtepunt hebben het “happy hour” bij Juan, waar een biertje 700 Bolivar kost (15 eurocent). Ondanks de locale eigenaardigheden is deze plek een absolute aanrader omdat alles hier strak geregeld is. Doordat er zo’n hechte zeilersgemeenschap is op Isla Margarita is er ook een radionetje op kanaal 72. ’s Ochtends mogen nieuwe jachten zich even melden, krijg je een uitgebreid weerbericht voor die dag te horen en is er een uitwisseling van informatie onder zeilers die iets nodig hebben en elkaar kunnen helpen met onderdelen, (medisch) advies en andere zaken.

Deze boot, die achter ons voor anker ligt, is inmiddels letterlijk en figuurlijk in beslag genomen. Terwijl de pelikanen genieten van hun nieuwe onderkomen, zit de voormalige eigenaar van de boot zijn straf uit van 20 jaar in de gevangenis op Isla Margarita. Reden: drugssmokkel!

Na een paar dagen kunnen we stellen dat alle geruchten redelijk een “broodje aap” verhalen zijn en dat het leven hier best goed en veilig is, mits je gewoon een beetje goed oplet. Niet anders dan in Amsterdam of een andere grote stad. We hebben genoten van het drukke, chaotische en kleurrijke leven in het oude centrum van Porlamar rondom Plaza Bolivar. Voor nog geen euro eten we de allerheerlijkste hamburgers bij een van de foodstands op straat(een mobiele roestvrijstalen “Mc Donalds” van 1,5 bij 1 meter, die voorziet in de inkomsten van een totale Venezolaanse familie). Morgen wordt het echter weer tijd om verder te gaan en Isla Margarita achter ons te laten. Volgende bestemming: Archipelago Los Roques.