Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Karen
Beste prikbordlezers!!
Voor de geïnteresseerden, hier een verslag van mijn vakantie in Venezuela van 14 juni tot 12 juli. Ik ben aangehaakt in de reis van een vriend die al sinds december op pad is in latijnsamerika.Wij hadden afgesproken elkaar te ontmoeten in Merida.
Eerst een paar steekwoorden:
Ongelooflijk divers en groen land qua natuur en landschap, (heerlijke) drukte op de busstations, overal oude dodges, fruitbomen (mango’s liggen voor het oprapen), Chavez alomaanwezig (op muurschilderingen, op megabillboards, op T-shirts, waar niet eigenlijk, ‘Uh, ah, Chavez no se va’) lekkere kaasempanadas en aan de kust de lekkerste gebakken vis, groot contrast tussen arm en rijk en veel vergane glorie (verpauperde openbare ruimte en panden).
Caracas
Na aankomst ’s middags in Caracas meteen doorgereisd naar La Bandera busstation. (por puesto vanaf vliegveld is prima geregeld en stukken goedkoper dan een taxi). Vandaar nachtbus naar Merida; heerlijk geslapen in de winterse kou van de aircobus.
Merida
Levendig en druk stadje, prachtig gelegen in een dal omringd door bergen, met bij helder weer zicht op de hoge Andespieken. Lekker toeven op de diverse pleinen, graadje of 25. Gids geboekt om in vier dagen de Pico Bolivar (5007m) te beklimmen, te beginnen op ongeveer 2000m. Helaashelaashelaas, een sneeuwstorm heeft ons belet om op dag 4 zelfs maar een poging te wagen. Toch was de trekking op zich zeer de moeite waard. Prachtige landschappen en mooi om de vegetatie al lopende (stijgende) te zien veranderen. Halverwege dag 2 begon het te regenen en eigenlijk is de regen pas de derde nacht gestopt, namelijk toen de regen overging op sneeuw en de sneeuw op sneeuwstorm. Ondanks deze weeromstandigheden hebben we genoten van de bergen, de paadjes en de bergmeren. De laatste dag hebben we na aardig wat zwoegen en zweten de Pico Espejo (4765m) bereikt. Net geen Pico Bolivar dus. Teleferico terug naar het zonnige Merida. Lekker zeg om weer op temperatuur te komen…
Punto Fijo – Aruba
Met de bus van Merida naar Punto Fijo, op de gok naar het vliegveld om te kijken of er nog wat vloog naar één van de ABC-eilanden. Dit resulteerde in een vijfdaags tripje naar Aruba, slechts (!!) 20 minuten vliegen. Heerlijk gezond en gejeeped en zelfs schepdrop van de DA-drogist gesnoept. Terug op het vaste land van Punto Fijo naar Ciudad Bolivar gereisd.
Ciudad Bolivar
Historische stad met veel koloniale gebouwen en huizen. Het plein, met in het midden natuurlijk een trotse en pronkende Simon Bolivar, is werkelijk een oase is van rust. Uitstekend plekje om even met een boek op een bankje te zitten. De lekkerste kaasempanadas ooit gegeten (bakkerij vlakbij het plein). Leuk tripje was de wandeling naar het fort op een heuvel, vanwege het uitzicht over de stad en op de Orinocorivier. Na een dagje relaxen doorgetrokken naar het noorden, de Gran Sabana in.
Gran Sabana – Parque Nacional Canaima
Eerste nacht overnacht in het (van oudsher) goudzoekersplaatsje Las Claritas. Overvloed aan cafés, bier, eetstalletjes en vooral veel en harde muziek. Erg amusant om hier ’s avonds op straat rond te lopen. We wilden de gok wagen om ongeorganiseerd de Gran Sabana in te trekken. Eerste doel was Iboribó. Na een paar uur wachten hebben we vanuit San Rafael (drie huizen, waarvan twee winkels) een pickup weten te vinden die ons in een paar uur over onverharde kuilenweg naar dit indigenadorp bracht. De rit was mooi, wel wat regen. Aangezien we tussen de pakken rijst en suiker en blikken bier zaten was het wel wat improviseren met de regenponchos om enigszins droog te blijven. Er waren geen overnachtingsmogelijkheden, maar de ‘restauranthouder’ kon ons een tentje (binnentent) verhuren. Omdat de rits kapot was hebben we een helse nacht beleefd: puripuri. Hellup. Doe mij maar een paar ‘normale’ Hollandse muggen. ’s Ochtendsvroeg naar de mooie waterval Aponguao gelopen. Omdat we niet het idee hadden dat er nog vervoer zou zijn, besloten we vanuit Iboribó terug te lopen naar de kruising (zou 11km zijn) in de hoop dat er nog een jeep zou langsrijden die ons of terug naar de grote weg of verder landinwaarts naar Kavanayen zou brengen. Het geluk was aan onze zijde, want na twee uur lopen zijn we opgepikt door een soort van busje met daarin een gezellig bierdrinkend gezelschap, inclusief de chauffeur (maar dit bleek geen uitzonderingsgeval te zijn in Venezuela). Uiteraard hebben we ons aangepast aan de omstandigheden…
Aangekomen in Kavanayen, tevens een indigenadorp, gesetteld in een knusse posada. Erg leuk plaatsje met eenvoudige huisjes en vriendelijke mensen. Het dorp telt ongeveer 300 inwoners en Pemon is de eerstgesproken taal. Ons is verteld dat er slechts 5 inwoners een auto hebben (!). Vanuit Kavanayen hebben we een hele mooie dagwandeling gemaakt richting het dorp Karuay. Omgeving: dichtbegroeide groene dalen, hogergelegen uitgestrekte droge meseta’s en hier en daar een tafelberg. Het landschap heeft veel indruk gemaakt. Eén tafelberg (?Aujantepui?) bleef maar van uiterlijk veranderen door de wolken die eromheen hingen. Maar één moment was het even helemaal helder. Super! Laatste uurtjes van de wandeling stortregens…nat tot op het bot J . Volgende dag terug naar de bewoonde wereld en na vele uren en via vele omwegen uiteinlijk in Pui Puy aangekomen.
Pui Puy
Pui Puy is een strand vlakbij het dorp Rio Caribe, uiterst noordoosten van Venezuela: palmbomen, roodoranje zand, vissersbootjes, mangobomen. Veel waterpret in de hoge golven. In dit gebied is het openbaar vervoer zwaar beperkt, maar gelukkig waren er diverse vriendelijke Venezolaanse toeristen (uit Ciudad Guayana) die ons van Pui Puy naar het verderop idyllisch gelegen strand Medina brachten. Met het einde van mijn vakantie in zicht zijn we na twee dagen naar Santa Fe gereisd, een visserdorp gelegen aan de kust in Parque Nacional Mochima.
Santa Fe
Laat je bij aankomst niet afschrikken door de ‘geur’, want in het gebied waar de posada’s zijn gesitueerd ruik je helemaal niets…Onze posada had een dakterras en gezellig zitje, uitzicht op het water met eilandjes…een relaxed plekje om even helemaal niets te doen. Heerlijk weer, heerlijk zwemmen, heerlijke cocktails. Het boottochtje was erg indrukwekkend, want er waren dolfijnen in overvloed, die speciaal voor ons een show leken op te voeren. Later al snorkelend het koraal en vissen in alle kleuren van de regenboog bewonderd.
Na een paar dagen terug naar Caracas, einde reis!! Ik mag terugkijken op zeer geslaagde, gevarieerde vakantie. Dankjullie wel voor de tips vooraf! Ik kom zeker nog een keer terug, maar dan in de Venezolaanse zomer: ik ZAL op de top van de Pico Bolivar staan…
Ik heb er al helemaal zin in!!! Ik zal je ervaringen/tips onthouden 
